Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Πόσο χρόνο χρειάζεσαι για να μάθεις μια γλώσσα




Το κείμενο που ακολουθεί το πήρα από τον ιστότοπο του Benny Lewis εδώ, τον οποίο και ευχαριστώ για την άδεια. Τα όποια λάθη στη μετάφραση βαρύνουν εμένα.


Μια συνήθης παρεξήγηση από ανθρώπους  όταν για πρώτη φορά επισκέπτονται αυτόν τον ιστότοπο είναι ότι εγώ πιστεύω ότι χρειάζονται ακριβώς τρεις μήνες για να μάθεις  μια γλώσσα. 


Για μένα η ερώτηση και η απάντηση   “Πόσο καιρό χρειάζεται για να μάθεις μια γλώσσα;” Το να πεις “X μήνες/χρόνια/ζωές” είναι γελοίο, καθώς αφήνει πάρα πολλές ασάφειες  και ανταποκρίνεται στη θεωρία ότι κάτι ταιριάζει σε όλους, που είναι κάτι που προσωπικά απεχθάνομαι στους πιο δημοφιλείς και ακριβούς κύκλους μαθημάτων για εκμάθηση γλωσσών.

Τότε γιατί σε 3 μήνες;





Ο λόγος που επιλέγω τους τρεις μήνες δεν έχει τίποτε να κάνει με οποιαδήποτε γλωσσολογική έρευνα σχετικά με τον χρόνο που χρειάζεται για να μάθεις την "κατάλληλη" ποσότητα των λέξεων, ή πόσο διάστημα χρειάζεται το μυαλό μας για να προσαρμοστεί σε μια τοπική γλώσσα, ή οτιδήποτε αυτού του είδους. 


Είναι επειδή συνήθως τόσο διαρκεί μια τουριστική βίζα  κατ'ανώτατο για να επισκεφθείς μια χώρα, ή ο χρόνος που προσωπικά μου αρέσει να περνάω σε μια χώρα.


Ναι,  από εκεί είναι που προκύπτουν οι τρεις μήνες! Κι έχουν να κάνουν καθαρά με το  lifestyle και όχι με τη γλώσσα.





Μέσα σε τρεις μήνες, μπορώ να μπω άνετα σε μια ρουτίνα, ίσως να αποκτήσω μια σχέση, να γνωρίσω καλύτερα την πόλη, να αφιερώσω μερικές εβδομάδες για να επισκεφτώ τα προάστια, και το πιο σημαντικό να κάνω καλούς ντόπιους φίλους. Και παρόλ' αυτά είναι αρκετά σύντομο έτσι που ξέρω κάθε φορά ότι με περιμένει το επόμενο ταξίδι, κι έτσι παραμένω σίγουρα ένας  “νομάδας” και ταξιδιώτης. Και το θεωρώ αυτό ως μια  “κατοικίσιμη ζώνη”, ούτε πολύ μικρή αλλά ούτε και πολύ μεγάλη.


Η ερώτηση ποτέ δεν μπορεί να είναι  “πόσο καιρό χρειάζεται  κάποιος να μάθει μια γλώσσα” αλλά  Πόσο καιρό εσύ χρειάζεσαι; ή  Πόσο εντατικά είσαι πρόθυμος να αφιερώσεις το χρόνο σου;

Τετραετής  κύκλος μαθημάτων του  MIT σε έναν  χρόνο; 

Για να σας δείξουμε ένα παρόμοιο παράδειγμα που δίνει έμφαση στην εντατική χρήση του χρόνου, ο καλός μου φίλος Scott Young έχει αποφασίσει να κάνει  όλον τον τετραετή κύκλο μαθημάτων της επιστήμης των Υπολογιστών που προσφέρεται στο MIT σε μόλις ένα έτος  (και παρουσιάζει στο μπλογκ του την "αποστολή" με τον ίδιο περίπου τρόπο που το κάνω κι εγώ).


Πρόσφατα επιβεβαίωσε ότι σε περίοδο 2 μηνών έχει κάνει περίπου  το  ισοδύναμο της περιόδου ενός ακαδημαϊκού έτους ήδη, κι έτσι φαίνεται ότι είναι σε καλό δρόμο! Αυτό που κάνει δεν πρόκειται να αναγνωριστεί από  το   MIT, αλλά γράφει κανονικά στα τεστ και τα διορθώνει μόνος του  και στο τέλος του αυτού του χρόνου θα γνωρίζει πιθανότατα όσα και ένας οποιοσδήποτε απόφοιτος στην Επιστήμη  των Υπολογιστών του MIT.


Η αποστολή αυτή τονίζει ότι έχει μηδαμινό νόημα να πεις ότι χρειάζεται  ένα πολύ συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (π.χ. τέσσερα χρόνια) για να μάθεις οτιδήποτε. Εξαρτάται απ'αυτόν που μαθαίνει. Οι περισσότεροι άνθρωποι σε σχολές δεν οργανώνουν το χρόνο τους τόσο καλά όσο κάνει ο  Scott, κι έτσι θα επιχειρήσουν να προσαρμοστούν στο προκαθορισμένο χρονικό πλαίσιο που τους βάζει το πανεπιστήμιό τους.


Εάν δεν μπορείς να μάθεις μόνος σου, το πιο γρήγορα που θα μάθεις  θα είναι ο αργός ρυθμός του κύκλου μαθημάτων που εξελίσσεται. Θα πρέπει να πούμε κάτι εδώ σχετικά με το πως να μαθαίνεις μόνος σου. 

Γιατί  μπορείς  να μάθεις μια γλώσσα πιο γρήγορα

Το ζήτημα είναι ότι σκοπεύω να μάθω πλήρως μια γλώσσα σε  επίπεδο ευχέρειας χωρίς να επιχειρηματολογήσω πολύ σχετικά με τα σημαίνοντα (τι σημαίνει δηλαδή αυτό), θα έλεγα απλώς ότι είναι  πέρα από τα όρια της άνεσης που έχω όταν αυθόρμητα μιλάω  Γαλλικά ή  Ισπανικά ή τις άλλες γλώσσες που κατέχω με τους ντόπιους, σε  τρεις μήνες  ξεκινώντας από τον Ιανουάριο για μια γλώσσα που δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε έχω μάθει μέχρι σήμερα.


Ο λόγος που ο Scott και εγώ μπορούμε να κάνουμε αυτά τα πράγματα  είναι επειδή βάζουμε στους εαυτούς μας  αυστηρές προθεσμίες και σχεδιάζουμε με έναν τρόπο που επιτρέπει σε μας να τις κάνουμε ρεαλιστικές. Για μένα η  “μυστική ουσία” είναι η διαρκής επαφή μου με  ντόπιους σε πραγματικό κοινωνικό περιβάλλον και το να μιλάς από την πρώτη μέρα.


Δεν ξοδεύω την τρίμηνη ενασχόλησή μου μελετώντας τη γλώσσα, αλλά βιώνοντας τη γλώσσα. Όσον αφορά σε αυτό θα πρέπει να πω ότι ποτέ δεν μαθαίνω μια γλώσσα full-time. Περνώ αρκετό χρόνο  μόνος στον υπολογιστή μου, κάνοντας δουλειά (γράφοντας αυτές τις αναρτήσεις στο blog απαιτείται χρόνος, αλλά όπως ήδη θα έχεις δει αυτή τη χρονιά έχω προσθέσει ήδη  πάρα πολλά χαρακτηριστικά στον ιστότοπό μου. Τον μήνα που τρέχει προετοιμάζω έναν κύκλο μαθημάτων σε βίντεο που αφορά του πως να μιλήσουμε από την πρώτη ημέρα και που θα δημοσιοποιήσω αμέσως μετά την Πρωτοχρονιά). Έτσι ακόμα και με λιγότερη δουλειά από το μισό χρόνο  εργασίας, εξακολουθώ να πιέζω τον εαυτό μου να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα όσο περισσότερο πιθανότατα μπορώ.


Θα θεωρήσω οτιδήποτε άλλο προσβολή προς την ίδια τη γλώσσα, καθώς παραμελείται  η  ανθρώπινη πλευρά. Να ταξιδεύεις σε μια χώρα δεν είναι  απαραίτητα μέρος αυτού. Έμαθα τα περισσότερα από τα Πορτογαλικά μου  ενώ ζούσα στη Γαλλία,  βρίσκοντας τρόπους να συναντιέμαι όσο το δυνατόν πιο τακτικά με Βραζιλιάνος.


Όταν μαθαίνεις μόνος σου ξεκινάς να κόβεις πράγματα που τα θεωρείς εντελώς άσχετα. Χρησιμοποιώ την  μηχανική μου φιλοσοφία για να αποφασίσω ότι το να κάνεις λάθη είναι κάτι φυσιολογικό, και στην πραγματικότητα απαραίτητο – κάτι που πολλοί κύκλοι γλωσσικών μαθημάτων τείνουν να τιμωρούν αυστηρά, πράγμα που είναι το ίδιο ηλίθιο όσο το να ενθαρρύνεις κάποιον να κάνει μαθήματα για να μιλήσει μια γλώσσα.


Σε ότι αφορά αυτό, δεν εστιάζω τόσο πολύ στην λογοτεχνία ή το να είμαι σε θέση να γράψω επαγγελματικά σε σύντομο διάστημα, επειδή αυτό δεν είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον στόχο μου του να μιλήσω με άνεση. Τέτοιοι στόχοι είναι σημαντικοί, αλλά θα λειτουργούσαν καλύτερα ως ξεχωριστές αποστολές στο μυαλό μου, εάν τους επιζητούσα. Δεν το κάνω. Προτιμώ τα σύντομα γραπτά μηνύματα και να διαβάζω εφημερίδες ή περιοδικά στην καθημερινή μου ζωή, οπότε αυτό είναι το επίπεδο που χρειάζομαι. Όταν νιώθω ότι το επίπεδό μου είναι αρκετά καλό και είμαι όντως έτοιμος, το έχω πετύχει με τέτοια βήματα και θεωρώ ότι σε πολλές από τις γλώσσες που έχω ασχοληθεί ότι είμαι αρκετά επαγγελματίας  (έχοντας μελετήσει και πετύχει σε επίσημα ευρωπαϊκά διπλώματα γι'αυτές τις γλώσσες, που απαιτούσαν αυτού του είδους τις σπουδές).


Εάν έχεις πολύ καλά καθορισμένους βραχυχρόνιους στόχους   (να μιλήσω π.χ. σε μια τηλεφωνική κλήση στη γλώσσα αυτή σε δύο εβδομάδες, ή να μάθω όλο το λεξιλόγιο που αφορά την κουζίνα σε μια ώρα, ή μια συνομιλία  30 δευτερολέπτων σε αυτή τη γλώσσα μέχρι το τέλος της πρώτης εβδομάδας κλπ.) αντί να έχεις μακροπρόθεσμους στόχους που δεν σημαίνουν τίποτε  (όπως  “να μάθω Ισπανικά” – μια πρωτοχρονιάτικη απόφαση καταδικασμένη συνήθως στην αποτυχία) μπορείς να κάνεις πολλά περισσότερα. Μπορεί να νιώσεις άβολα αν επιχειρήσεις να κάνεις τα πάντα που εμπλέκονται στην εκμάθηση μιας γλώσσας, αλλά αν κάνεις ένα βήμα την κάθε φορά, αλλά να το κάνεις έτσι που αυτά τα βήματα να σε σπρώξουν στο όριο σου, τότε ΜΠΟΡΕΙΣ να κάνεις πολλά, και πολύ πιο γρήγορα.

Δεν είναι τα χρόνια, αλλά οι ώρες που αφιερώνεις.
Αρκετά λοιπόν με την τελειομανία. Σταμάτα να λες ότι θέλεις να γνωρίζεις κάθε τμήμα μιας γλώσσας μετά από έναν φτωχά καθορισμένο τελικό σκοπό (που συνήθως τείνει στο άπειρο), και γίνε συγκεκριμένος και κάντο γρήγορα. Όταν μιλάω για "ευχέρεια" επιτρέπω στον εαυτό μου να κάνει ένα παράδοξο λάθος, και παρά ταύτα εξακολουθώ να έχω μια ατελή προφορά. Η ευχέρεια δεν είναι το ίδιο πράγμα  όπως το να είσαι δίγλωσσος, και το γεγονός ότι δεν επιδιώκω την τελειότητα είναι θαυμάσιο επειδή σημαίνει ότι ένας απλός θνητός όπως εγώ μπορεί να το κάνει σε συγκεκριμένο χρόνο.


Πόσο χρόνο χρειάζεται  “ο μέσος άνθρωπος” για να μάθει μια γλώσσα; Ποιος στο διάολο νοιάζεται γι'αυτό! Δεν είμαι στατιστική, κι ελπίζω ότι ούτε εσύ θεωρείς τον εαυτό σου ένα νούμερο. Έτσι  “ο μέσος” δεν σημαίνει τίποτε στην περίπτωσή μας, επειδή είσαι μοναδικός με τα πλεονεκτήματά σου. Διάλεξε μια σφιχτή προθεσμία και έναν ρεαλιστικό τελικό στόχο και δούλεψε πάνω σ'αυτό. Ακόμα κι αν πετύχεις μόνο το  90% του τελικού σου στόχου  θα έχεις πετύχει αρκετά περισσότερα απ'τους πιο πολλούς γύρω σου.


Αν έχετε κάποιες σκέψεις, μοιραστείτε τες στα σχόλια από κάτω!

Διαβάστε ακόμα όλες τις αναρτήσεις



Δημοφιλέστερες αναρτήσεις

google translate element

google analytics