Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαστορέματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαστορέματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Μια επίσκεψη αστραπή με αφορμή μια παρουσίαση στα Γιάννενα



Στις 5 του Μάη είχα την τιμή να είμαι στην ομάδα εκείνων που θα μιλούσαν στην Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη Ιωαννίνων για την Βικιπαίδεια. Κι είναι μεγάλη η τιμή γιατί μέσα απ'αυτές τις παρουσιάσεις συναντάς κόσμο με κοινά ενδιαφέροντα, αγάπη για την γνώση και που ίσως με κάποιους απ'αυτούς ξανασυναντιόμαστε  εν'όψει παρόμοιων events στο μέλλον. 

Βέβαια ομολογώ, ότι δύσκολα θα πήγαινα σε μια τέτοια παρουσίαση, αν και εφόσον δεν την συνδύαζα με την ευκαιρία να επισκεφτώ την Μόλιστα. Δεν θα μιλήσω καθόλου εδώ για το εργαστήριο, αφού τα έχω πει τα έχω γράψει εδώ. Προτιμώ λοιπόν να μιλήσω για τις εντυπώσεις μου σχετικά με την πόλη. 

Με το που φτάσαμε στο ξενοδοχείο λοιπόν, κάναμε μια γρήγορη βόλτα προκειμένου να βρούμε κάπου να γευματίσουμε. Εκεί πετύχαμε ένα μαγειρείο, αλλά η ιδιοκτήτρια μόλις είχε κλειδώσει το μαγαζί και έφευγε. Την πρόλαβε ο Ggian όμως και την ρώτησε που υπάρχει αλλού καλό φαγητό. Καταλήξαμε τελικά σε μια στοά που ήταν παλιά χάνι. 

Στην περιήγηση μας όμως είδαμε ενδιαφέροντα πράγματα όπως αυτό το Land Rover, ειδικό για ταξίδια στην έρημο....



Βέβαια, εφόσον δεν κάνει για βουνό, σκέφτηκα αμέσως ότι δεν είναι για μένα. Όχι ότι θα μπορούσα να το φτάσω, αλλά χάριν λόγου ή να έχουμε για να λέμε. 

Τα Γιάννενα διαθέτουν ενδιαφέρουσα αγορά στο Κέντρο τους, με λογής λογής μαγαζάκια και μαστόρους....Μέχρι και έπιπλα αντίγραφα παλαιωμένων που έρχονται σε συσκευασίες από Κίνα ή άλλες ασιατικές χώρες και πωλούνται ενδεχομένως ως σπάνιες παλιατζαρίες. Είδαμε ένα τέτοιο να το συναρμολογεί η μαγαζάτορας επί του πεζοδρομίου και ενώπιόν μας. 

Άλλα ενδιαφέροντα καταστήματα ήταν αυτά με είδη οπλισμού και κυνηγίου. Δεν ξέρω τι υπάρχει κι αν υπάρχει κάτι προς κυνήγι, πάντως είχε μεγάλη ποικιλία. Ακόμα και τόξα είδαμε για τοξοβολία. Σκέφτηκα τότε ότι θα ήταν καλό να απαγορευτεί στην Ελλάδα το κυνήγι με πυροβόλα και να επιτραπεί μόνον με τόξα και ακόντια. Έτσι οι κυνηγοί μας θα αποκτούσαν την ανάλογο σωματικήν φινέτσα και αντοχή. Θα γινόταν όλοι τους μοντελάκια.  Θα κυνηγούσαν σε ομάδες εκβάλλοντες άναρθρες κραυγές για να τρομάξουν τα θηράματά τους και να τα οδηγήσουν μπροστά από τους τοξότες και τους ακοντιστές. Με αυτόν τον τρόπο θα αποκαθίστατο και η ισορροπία στην πανίδα των δασών...και ίσως εξέλιπε και ο κίνδυνος εξαφάνισης κάποιων ειδών. 

Παρακάτω βλέπουμε ένα εξαίρετο είδος ταμπέλας. Γράφει  η "ΦΤΩΧΟΜΑΝΑ" 1:


και με μικρότερα γράμματα από πάνω (Ζαχαροπλαστείο). Σαφώς το μαγαζί είναι ότι άλλο εκτός από το Ζαχαροπλαστείο, η ταμπέλα όμως μας πηγαίνει σε άλλες εποχές, όπου οι φτωχοί θα έπρεπε να ενθαρρύνονται για την είσοδό τους σε τέτοια καταστήματα. Τα γλυκά φαίνεται ότι ήταν γι'αυτούς "αρμυρά" και γι'αυτό και η ανάγκη της έμμεσης παρότρυνσης (σαν να λέει μπείτε...για σας είναι εδώ).

Η βόλτα μας συνεχίστηκε το βράδυ μετά το εργαστήριο. Είναι εντυπωσιακό σε τι μπορεί να πέσει το μάτι σου ακόμα και το βράδυ, με μικρή ορατότητα και πρακτικά σχεδόν στο σκοτάδι. Ιδού η επόμενή μας ανακάλυψη



Θα μου πείτε τι το περίεργο και δίκιο θα έχετε. Κάποιος θέλει το κιβωτιάκι του για να βάλει τα οστά του νεκρού σε ένα ωραίο κουτάκι και μετά στο Κοιμητήριο σε ειδική θήκη για να ξέρει ότι υπάρχουν εκεί, όπως αφήνεις έναν φάκελο στην βιβλιοθήκη σου για να τον ξαναβρείς. Ας με συγχωρέσει ο αξιαγάπητος άνθρωπος που κάνει το εν λόγω εμπόριο. Δεν έχω πρόθεση ειρωνίας. Ελπίζω δε να αυξηθεί η πελατεία του μετά απ' αυτήν την ανάρτηση. 

Θα συνεχίσω αύριο το ταπεινό αυτό ποστ για να σας παρουσιάσω Μολιστινά αξιοπερίεργα, εργάτες γης, καφενεία, ξωμάχους και αναχωρητές ετούτης της ζωής και έναν σκύλαρο ονόματι Τζακ που έκανε πολλές χαρές όταν με έβλεπε. Μην με ρωτάτε γιατί...δεν σκαμπάζω τίποτε από ψυχολογία σκυλίσιας συμπεριφοράς. Ες αύριον λοιπόν τα ασήμαντα!!!








1 ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ: "Η ΦΤΩΧΟΜΑΝΑ"

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Ζητείται μάστορας και ας είναι και από Βαρκελώνη....




Posted by Picasa 

Στην πιο πρόσφατη εθνική επέτειο και εκμεταλλευόμενοι τις αργίες βρεθήκαμε για μια ακόμα φορά στην Μόλιστα. Με σκοπό περισσότερο να χαλαρώσουμε και να ξεφύγουμε από την καθημερινόητα της πόλης, αλλά και για να δούμε και το σπίτι μετά τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου, μιας και περάσαμε καινούργιες κάνουλες (κοινώς λούκια) και θέλαμε να κάνουμε έναν τελικό έλεγχο για διαρροές και υγρασίες.  Μείναμε συνολικά γύρω στις τρεις μέρες , όχι και πολύ ...το σπίτι δεν έχει θέρμανση και βρίσκεται ακόμα υπό επισκευή. Αυτό βέβαια δεν μας εμποδίζει να μένουμε , όποτε πάμε ,  μιας και δεν μένουμε μόνιμα ...Οι εργασίες που πρέπει να γίνουνε είναι πολλές και ποικίλλες. Πρώτα απ΄όλα το τζάκι που βλέπετε πρέπει να καθαριστεί εξωτερικά (ήδη έχω κάνει μια αποτυχημένη προσπάθεια) για να φύγουν κάτι παλιά πλαστικά χρώματα κολλημένα πάνω στην πέτρα και να μπούν και οι διακοσμητικές πλάκες που είναι απαραίτητες από πάνω για να ομορφύνει. Προς το παρόν το καίμε και αυτήν την φορά ιδίως το μπουμπουνίσαμε τόσο που σκάσαμε από την ζέστη.
Υπάρει βέβαια και μια σόμπα στην κουζίνα ...που κρατά σε ικανοποιητική θερμοκρασία τον χώρο και μάλλον θα βολευτούμε με αυτήν και στο μέλλον. Οι άλλοι χώροι του σπιτιού δεν έχουν θέρμανση ακόμα , αλλά κάτι τέτοιο είναι συνηθισμένο στα χωριά. Το πολύ πολύ σκέφτομαι να βάλω άλλη μια σόμπα στην σάλλα του πάνω ορόφου.
Στον χώρο της κουζίνας πρέπει να μπει το ταβάνι και να γίνουν τα ντουλαπάκια. Είναι μάλλον θέμα χρόνου και όχι τόσο χρημάτων.
Μετά είναι τα πατώματα που πρέπει να ξαναφτιαχτούν στον προθάλαμο , αλλά και στον πάνω όροφο. Η εσωτερική ξύλινη σκάλα είναι σε καλή κατάσταση αλλά θα χρειάζεται ένα καλό και περιποιημένο βάψιμο.
Μένουν τέλος τα ταβάνια :



το συγκεκριμένο χρονολογείται από την εποχή που χτίστηκε το σπίτι,  κάπου λίγο πριν ή μετά το 1913.  Το σχέδιο του (βλ. αυτό από τα αριστερά), θεωρώ ότι είναι καταπληκτικό, αλλά χρειάζεται  να γίνει μια επισταμένη συντήρηση γιατί έχει πάρει κάπως. Η αλήθεια είναι πως ρωτήσαμε και βρήκαμε έναν μάστορα που ασχολείται με τις εργασίες αυτές...και μάλιστα ήρθε και είδε την δουλειά. Με την ευκαιρία λοιπόν της παρουσίας μας εκεί τον πήραμε τηλέφωνο για να μας δώσει προσφορά και εφόσον συμφωνούσαμε να του αφήσουμε τα κλειδιά του σπιτιού.
Στάθηκε αδύνατο να τον πετύχουμε παρά τις επανειλλημένες κλήσεις μας στο κινητό του ....Στην Κόνιτσα που πήγαμε για να τροχίσουμε την αλυσίδα από το αλυσοπρίονο προσπαθήσαμε και πάλι να τον αναζητήσουμε ρωτώντας που βρίσκεται ....ούτε όμως ο ίδιος ο μαγαζάτορας κατάφετε να τον εντοπίσει αν και προσφέρθηκε φιλότιμα. Μάθαμε όμως ότι είναι καλά και έτσι δεν ανησυχούμε γι΄αυτόν..(μάλλον θα πρέπει να ψάξουμε για άλλον). Ας είναι και από Βαρκελώνη που λέει ο λόγος.
Ως φαίνεται, υπάρχουν μια σειρά από ιδιότυποι κανόνες στην αγορά της Κόνιτσας , πράγμα που το συναντάς μόνο σε μικρά μέρη (και όχι σε όλα ) της Ελλάδος ...Έτσι περνώντας Σάββατο μέρα από κει με προορισμό το χωριό , διαπιστώσαμε με έκπληξη ότι το ψωμί είχε εξαντληθεί σε όλους τους φούρνους γύρω στις 12 ...κινδυνεύσαμε να μείνουμε άψωμοι για όλο το τριήμερο. Ευτυχώς βρέθηκε τελικά μια φρατζόλα σε ένα πρατήριο άρτου  πιο κάτω.
Στην μικρή αυτή πόλη υπάρχει μια χαρακτηριστική χαλαρότητα που οφείλεται μάλλον στο γεγονός ότι η κίνηση και ο τζίρος είναι δεδομένος και βαίνει μειούμενος , αφού η περιοχή φθίνει πληθυσμιακά και επομένως και οικονομικά. Οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο να αγχώνονται ...ότι είναι να γίνει , θα γίνει έτσι κι αλλιώς ...κι αν βαρεθούν να περιμένουν τον επόμενο πελάτη , που μπορεί να μην φανεί τέλος τέλος ...το πατάν και έναν κλείδωμα και πάνε να πιούν κάνα τσίπουρο.
Κατά τ΄άλλα τα περάσαμε ήσυχα χουχουλιάζοντας μπροστά στο τζάκι , ψήνοντας παϊδάκια και κάστανα και πίνοντας άφθονο κρασί που είχαμε πάρει από την Κόνιτσα...ένας ντόπιος που μας έδωσε ένα μπουκάλι κόκκινο από το περσινό, αποδείχτηκε ξινισμένο (το κράτησα να το κάνω ξύδι). Τα απογεύματα πηγαίναμε στο καφενείο όπου συγκεντρώνονταν και οι κυνηγοί που επιδίδονται στο θεάρεστο έργο να εξαφανίσουν ότι είδος πανίδας έχει απομείνει ...το να συζητά κανείς μαζί τους εν τέλει θεωρώ ότι είναι μάταιο. Άντε να αποδείξεις ότι ο τροφοσυλλέκτης κυνηγός ανήκει σε μια άλλη εποχή που έχει παρέλθει χωρίς επιστροφή...ότι πολλά είδη της άγριας πανίδας είναι υπό εξαφάνιση και ότι αν συμβεί αυτό θα είναι καταστροφικό και για μας τους ανθρώπους...Είναι σαν να χτυπάς στου κουφού την πόρτα...
Στο καφενείο βρήκα αναρτημένο έναν πίνακα  !!!!!!! Είναι η απεικόνιση του Γανναδιού έτσι όπως φαίνεται στο έμπα του χωριού.....Τον φωτογράφησα και τώρα σκέφτομαι να ζητήσω την άδεια από τον δημιουργό του για να  το ανεβάσω εδώ ...το έργο θυμίζει απόπειρες πριμιτίφ ζωγράφων  με μια τεχνοτροπία νατουραλιστική. Αν και δεν είμαι ο πιο  κατάλληλος  να μιλώ για την τέχνη, εντούτοις  εκτιμώ την προσπάθεια ανθρώπων που δεν το βάζουν κάτω και σε πείσμα των καταστάσεων επιμένουν να δημιουργούν και να προσφέρουν ....Αλλά για τον συγκεκριμένο άνθρωπο ελπίζω να μιλήσω μια άλλη φορά....

Δημοφιλέστερες αναρτήσεις

google translate element

google analytics