Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μόλιστα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μόλιστα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Πάσχα 2013 στη Μόλιστα και το Γανναδιό



Αυτό το Πάσχα βρέθηκα στο χωριό για πολύ λίγο. Ανέβηκα το Σαββάτο το απόγευμα παίρνοντας ψώνια για το μπάρμπα (εφημερίδες, τσιγάρα, ψωμί, κονσέρβες) αλλά και δικά μου που είχα ετοιμάσει για το Πασχαλινό τραπέζι. 

Ο καιρός ήταν καλός και το σπίτι το βρήκα σε καλή κατάσταση (καθώς αυτό είναι μια μόνιμη έγνοια όταν πας "ν' ανοίξεις το σπίτι"). 

Ο κόσμος, αν και λιγότερος από άλλες χρονιές, είχε διάθεση για γλέντι (παρά το γενικότερο κλίμα μιζέριας και κατήφειας που επικρατεί), πράγμα που φαίνεται και από το βίντεο που ακολουθεί. 



Και μερικές σκόρπιες φωτογραφίες :

Λίγο θολούρα


Ο μπάρμπας (σπίτι στο Μποστυφάρι)

Παπαγάλος Λουμίδη ως φόντο

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Οι εκκλησίες της Μόλιστας

Έχω γράψει και παλιότερα ότι η ζωή ποτέ δεν ήταν ιδανική...Άλλωστε ο/η παράδεισος δεν είναι παρά μια υπόσχεση θρησκευτικού περιεχομένου και μετά θάνατον δικαίωσης. Προσωπικά ποτέ δεν υιοθέτησα την διδασκαλία καμίας θρησκείας. Πηγαίνω στην εκκλησία μόνο όταν βρίσκομαι στην Μόλιστα, περισσότερο από συνήθεια και όχι σε τακτική βάση. Κι αυτό γιατί είναι από τα ελάχιστους χώρους κοινωνικής επαφής που έχουν απομείνει.



Στην περιοχή είναι  τρεις εκκλησίες και υπάρχει  μόνιμος ιερέας που διαμένει εκεί για να τις λειτουργεί. H πρώτη είναι ο Άγιος Αθανάσιος στο Μοναστήρι ή Μποτσυφάρι, μια εκκλησία που βρίσκεται στο μέσον περίπου του οικισμού.

Άποψη του Αγίου Αθανασίου από το Ιερό





Οι λειτουργίες βέβαια γίνονται εναλλάξ και οι κάτοικοι αναγκάζονται να μετακινούνται από το ένα χωριό στο άλλο προκειμένου να εκκλησιαστούν. Οι ψάλτες είναι όλοι ντόπιοι, γεγονός που μου προξένησε εξαρχής  απορία για την πληθώρα των ψαλτών που υπήρχαν και στους τρεις μαχαλάδες.


Η επόμενη βρίσκεται στην Μόλιστα ή Μεσσαριά (λέγεται έτσι επειδή βρίσκεται στη μέση) και είναι ο Άγιος Νικόλαος. Εξ'όσων θυμάμαι η εκκλησία αυτή χτίστηκε το 1878 και ως δωρεά από μια εύπορη οικογένεια Μολιστινών. Για τον εσωτερικό της διάκοσμο δεν θα αναφέρω περισσότερα, ενώ οι επισκέπτες των χωριών θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η καλύτερη εποχή να επισκεφτούν τους ναούς είναι το καλοκαίρι. Σε συνεννόηση πάντα με κάποιον ντόπιο που έχει τα κλειδιά.

Η είσοδος του Αγίου Νικολάου

Αφήνω για το τέλος την εκκλησία του Γανναδιού που είναι γνωστή και ως ναός των Αγίων Ταξιαρχών που διαθέτει και ένα εντυπωσιακό καμπαναριό όπως μπαίνεις στον οικισμό.


Εκατέρωθεν του δρόμου βρίσκονται πριν φτάσεις βρίσκονται κάποιοι λαχανόκηποι. Οτιδήποτε καλλιεργείται προορίζεται αποκλειστικά για αυτοκατανάλωση. Μπορείτε όμως να φάτε λίγα γκόρτσα, αν είναι βέβαια η εποχή τους.

Αν πάλι είστε θρησκευόμενοι και θέλετε όπως και δήποτε να λειτουγηθείτε, υπολογίστε ότι η εκκλησία αρχίζει γύρω στις 8 το πρωί κάθε Σάββατο και Κυριακή.  Μόλις φτάσετε και ρωτήσετε θα σας πούνε σε ποιόν μαχαλά έχει λειτουργία.   Προσφέρεται και πρόσφορο στο τέλος της λειτουργίας, αλλά δεν είναι και για χόρταση. 

Για ταβέρνες μη ψάχνετε..δεν υπάρχουν. Η περιοχή ποτέ δεν ήτανε τουριστικός προορισμός και ούτε οι ντόπιοι δεν επιδίωξαν να τον κάνουν. Το room to let δεν έπιασε ποτέ στην Μόλιστα. Αντίθετα ο τουρισμός θεωρήθηκε ως κάτι το εχθρικό. Υπάρχει σήμερα ένας ξενώνας στο μεσαίο χωριό, αλλά αν θέλετε να μάθετε περισσότερα κάντε μόνοι σας ένα γκούκλισμα.

Βέβαια κάποια στιγμή σκέπτομαι να φιλοξενώ κόσμο από διάφορα μέρη, διαθέτω αρκετό χώρο και υπάρχει και καλύβα εξτρα λάρτζ που προορίζεται για χώρος επισκεπτών στο μέλλον, αφού θέλει επισκευή. Η υπηρεσία φιλοξενίας  που χρησιμοποιώ είναι οι Couchsurfers, και μου φαίνεται ως η μόνη εναλλακτική για μέρη όπως η Μόλιστα.  

Αν είστε από εκείνους που ψάχνουν για clubbing , χιονοδρομικά και χαϊλίκια μάλλον η Μόλιστα δεν είναι ο κατάλληλος προορισμός. Είναι ένας τόπος μικρός και εν πολλοίς εγκαταλελειμένος, που ξέρει όμως να σε αποζημιώνει με το  τιτίβισμα  ενός πουλιού,  το μεσημεριανό τραγούδι του τζίτζικα ή με την συνάντηση με έναν σκίουρο ή μια χελώνα. Μέχρι και μια μικρή αλεπού κυκλοφορούσε ένα καλοκαίρι ανάμεσα στον κόσμο.


Σημείωση: O φωτογραφίες μπορούν να διανέμονται με την Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported άδεια χρήσης (απαγορεύεται η εμπορική χρήση και η μετατροπή και επεξεργασία τους). Για περισσότερες πληροφορίες ακολουθήστε το λινκ.

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Ζητείται μάστορας και ας είναι και από Βαρκελώνη....




Posted by Picasa 

Στην πιο πρόσφατη εθνική επέτειο και εκμεταλλευόμενοι τις αργίες βρεθήκαμε για μια ακόμα φορά στην Μόλιστα. Με σκοπό περισσότερο να χαλαρώσουμε και να ξεφύγουμε από την καθημερινόητα της πόλης, αλλά και για να δούμε και το σπίτι μετά τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου, μιας και περάσαμε καινούργιες κάνουλες (κοινώς λούκια) και θέλαμε να κάνουμε έναν τελικό έλεγχο για διαρροές και υγρασίες.  Μείναμε συνολικά γύρω στις τρεις μέρες , όχι και πολύ ...το σπίτι δεν έχει θέρμανση και βρίσκεται ακόμα υπό επισκευή. Αυτό βέβαια δεν μας εμποδίζει να μένουμε , όποτε πάμε ,  μιας και δεν μένουμε μόνιμα ...Οι εργασίες που πρέπει να γίνουνε είναι πολλές και ποικίλλες. Πρώτα απ΄όλα το τζάκι που βλέπετε πρέπει να καθαριστεί εξωτερικά (ήδη έχω κάνει μια αποτυχημένη προσπάθεια) για να φύγουν κάτι παλιά πλαστικά χρώματα κολλημένα πάνω στην πέτρα και να μπούν και οι διακοσμητικές πλάκες που είναι απαραίτητες από πάνω για να ομορφύνει. Προς το παρόν το καίμε και αυτήν την φορά ιδίως το μπουμπουνίσαμε τόσο που σκάσαμε από την ζέστη.
Υπάρει βέβαια και μια σόμπα στην κουζίνα ...που κρατά σε ικανοποιητική θερμοκρασία τον χώρο και μάλλον θα βολευτούμε με αυτήν και στο μέλλον. Οι άλλοι χώροι του σπιτιού δεν έχουν θέρμανση ακόμα , αλλά κάτι τέτοιο είναι συνηθισμένο στα χωριά. Το πολύ πολύ σκέφτομαι να βάλω άλλη μια σόμπα στην σάλλα του πάνω ορόφου.
Στον χώρο της κουζίνας πρέπει να μπει το ταβάνι και να γίνουν τα ντουλαπάκια. Είναι μάλλον θέμα χρόνου και όχι τόσο χρημάτων.
Μετά είναι τα πατώματα που πρέπει να ξαναφτιαχτούν στον προθάλαμο , αλλά και στον πάνω όροφο. Η εσωτερική ξύλινη σκάλα είναι σε καλή κατάσταση αλλά θα χρειάζεται ένα καλό και περιποιημένο βάψιμο.
Μένουν τέλος τα ταβάνια :



το συγκεκριμένο χρονολογείται από την εποχή που χτίστηκε το σπίτι,  κάπου λίγο πριν ή μετά το 1913.  Το σχέδιο του (βλ. αυτό από τα αριστερά), θεωρώ ότι είναι καταπληκτικό, αλλά χρειάζεται  να γίνει μια επισταμένη συντήρηση γιατί έχει πάρει κάπως. Η αλήθεια είναι πως ρωτήσαμε και βρήκαμε έναν μάστορα που ασχολείται με τις εργασίες αυτές...και μάλιστα ήρθε και είδε την δουλειά. Με την ευκαιρία λοιπόν της παρουσίας μας εκεί τον πήραμε τηλέφωνο για να μας δώσει προσφορά και εφόσον συμφωνούσαμε να του αφήσουμε τα κλειδιά του σπιτιού.
Στάθηκε αδύνατο να τον πετύχουμε παρά τις επανειλλημένες κλήσεις μας στο κινητό του ....Στην Κόνιτσα που πήγαμε για να τροχίσουμε την αλυσίδα από το αλυσοπρίονο προσπαθήσαμε και πάλι να τον αναζητήσουμε ρωτώντας που βρίσκεται ....ούτε όμως ο ίδιος ο μαγαζάτορας κατάφετε να τον εντοπίσει αν και προσφέρθηκε φιλότιμα. Μάθαμε όμως ότι είναι καλά και έτσι δεν ανησυχούμε γι΄αυτόν..(μάλλον θα πρέπει να ψάξουμε για άλλον). Ας είναι και από Βαρκελώνη που λέει ο λόγος.
Ως φαίνεται, υπάρχουν μια σειρά από ιδιότυποι κανόνες στην αγορά της Κόνιτσας , πράγμα που το συναντάς μόνο σε μικρά μέρη (και όχι σε όλα ) της Ελλάδος ...Έτσι περνώντας Σάββατο μέρα από κει με προορισμό το χωριό , διαπιστώσαμε με έκπληξη ότι το ψωμί είχε εξαντληθεί σε όλους τους φούρνους γύρω στις 12 ...κινδυνεύσαμε να μείνουμε άψωμοι για όλο το τριήμερο. Ευτυχώς βρέθηκε τελικά μια φρατζόλα σε ένα πρατήριο άρτου  πιο κάτω.
Στην μικρή αυτή πόλη υπάρχει μια χαρακτηριστική χαλαρότητα που οφείλεται μάλλον στο γεγονός ότι η κίνηση και ο τζίρος είναι δεδομένος και βαίνει μειούμενος , αφού η περιοχή φθίνει πληθυσμιακά και επομένως και οικονομικά. Οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο να αγχώνονται ...ότι είναι να γίνει , θα γίνει έτσι κι αλλιώς ...κι αν βαρεθούν να περιμένουν τον επόμενο πελάτη , που μπορεί να μην φανεί τέλος τέλος ...το πατάν και έναν κλείδωμα και πάνε να πιούν κάνα τσίπουρο.
Κατά τ΄άλλα τα περάσαμε ήσυχα χουχουλιάζοντας μπροστά στο τζάκι , ψήνοντας παϊδάκια και κάστανα και πίνοντας άφθονο κρασί που είχαμε πάρει από την Κόνιτσα...ένας ντόπιος που μας έδωσε ένα μπουκάλι κόκκινο από το περσινό, αποδείχτηκε ξινισμένο (το κράτησα να το κάνω ξύδι). Τα απογεύματα πηγαίναμε στο καφενείο όπου συγκεντρώνονταν και οι κυνηγοί που επιδίδονται στο θεάρεστο έργο να εξαφανίσουν ότι είδος πανίδας έχει απομείνει ...το να συζητά κανείς μαζί τους εν τέλει θεωρώ ότι είναι μάταιο. Άντε να αποδείξεις ότι ο τροφοσυλλέκτης κυνηγός ανήκει σε μια άλλη εποχή που έχει παρέλθει χωρίς επιστροφή...ότι πολλά είδη της άγριας πανίδας είναι υπό εξαφάνιση και ότι αν συμβεί αυτό θα είναι καταστροφικό και για μας τους ανθρώπους...Είναι σαν να χτυπάς στου κουφού την πόρτα...
Στο καφενείο βρήκα αναρτημένο έναν πίνακα  !!!!!!! Είναι η απεικόνιση του Γανναδιού έτσι όπως φαίνεται στο έμπα του χωριού.....Τον φωτογράφησα και τώρα σκέφτομαι να ζητήσω την άδεια από τον δημιουργό του για να  το ανεβάσω εδώ ...το έργο θυμίζει απόπειρες πριμιτίφ ζωγράφων  με μια τεχνοτροπία νατουραλιστική. Αν και δεν είμαι ο πιο  κατάλληλος  να μιλώ για την τέχνη, εντούτοις  εκτιμώ την προσπάθεια ανθρώπων που δεν το βάζουν κάτω και σε πείσμα των καταστάσεων επιμένουν να δημιουργούν και να προσφέρουν ....Αλλά για τον συγκεκριμένο άνθρωπο ελπίζω να μιλήσω μια άλλη φορά....

Δημοφιλέστερες αναρτήσεις

google translate element

google analytics