Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα σκέψεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα σκέψεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Πολωνοί στην Αϊτή στις αρχές του 19ου αιώνα...


Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια μετάφραση από ένα μπλογκ στα Εσπεράντο του Luphundo (ενός Πολωνού εσπεραντιστή) και αφορά μια ιστορία παρόμοια με αυτήν της σχέσης της Ελλάδας με την Αϊτή. Αναφέρεται σε μια εποχή που η Πολωνία βρίσκονταν σε συμμαχία με  τον Ναπολέοντα , ο οποίος είχε δημιουργήσει αργότερα ένα κρατικό μόρφωμα με το όνομα Δουκάτο της Βαρσοβίας (αναφέρεται και ως Μεγάλο Δουκάτο της Βαρσοβίας).  Για όσους θέλουν να δούνε το κείμενο στα Εσπεράντο μπορούν τα βρούν στο Ipernity.  Στην συνέχεια σας παραθέτω την μετάφραση μετά από άδεια του συγγραφέα: 


Κάπου 70 χιλιόμετρα ανατολικά του Πορτοπρένς βρίσκεται το χωριό Καζάλε , όπου μπορεί κάποιος να εντοπίσει ίχνη Πολωνών , που ήλθαν  στην Αϊτή στις αρχές του 19ου αιώνα. Ποιοί ήταν αυτοί; Επρόκειτο για στρατιώτες , ήταν γύρω στις 6000 χιλιάδες,  Πολωνοί που είχαν σταλεί στην Αϊτή ( τότε ακόμα ονομαζόταν Σάντο Ντομίνγκο).  Ο Ναπολέων Βοναπάρτης θέλησε οι Πολωνοί να καταστείλουν την εξέγερση των εκεί νέγρων κατοίκων. Οι πρώην δούλοι ήθελαν την ελευθερία τους και οι Πολωνοί πολεμούσαν εναντίον τους χωρίς την θέλησή τους. Η πατρίδα τους ήταν τεμαχισμένη ανάμεση σε τρεις ύαινες : την Ρωσία , την Αυστρία και την Πρωσία.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Για συμβουλές να πάτε αλλού ...




Ναι, γιατί εδώ μόλις που καταφέρνουμε να κάνουμε δυό πράγματα σωστά για τον ευατό μας. Και τελικά αυτό που προτείνεις μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ και να σε κτυπήσει  κατακέφαλα.
Βέβαια μπορεί κάποιος να φτιάξει ένα μπλόγκι όπου να συμβουλεύει από το πως να γίνετε πλούσιοι, να φτιάξετε την καλύτερη συνταγή μαγειρικής έως του πως να αποστάξετε τσίπουρα στο σπίτι σας (ναι σας λέω με ένα σκεύος σαν κατσαρόλι) ...και αν τελικά όλα όσα γράφετε ενδιαφέρουν κάποιον μπορεί να βγάλετε και κάνα φράγκο από την  διαφήμιση.
Είναι το κλασσικό αμερικάνικο μοντέλο της επιτυχίας ...το οποίο συνίσταται στο να πείσεις άλλους ότι μπορεί να γίνουν επιτυχημένοι ενόσω εσύ βγάζεις χρήματα από αυτήν την κατάσταση της δικής τους προδοκίας για επιτυχία (τελικά μόνο δική σου).
Υπάρχουν κάποιοι πάντα που μας παραμυθιάζουν , είτε πρόκειται για ασφαλιστές , είτε για δικηγόρους , είτε για διαφημιστές , είτε τέλος τέλος για τον ίδιο τον άνθρωπο μας (αυτόν που έχουμε ή είχαμε κορώνα στο κεφάλι μας). Ίσως να υπάρχει και προδιάθεση γι'αυτό (να το τραβάει το DNA μας) , γιατί ενώ η λογική δεν το δέχεται εντούτοις τρώμε στο τέλος την πατάτα ( λόγω συναισθηματικής εξάρτησης ή δεν ξέρω τι άλλο). Η ζωή είναι μια βόλτα , μια διαδρομή με συγκεκριμένη πορεία και στάσεις. Μπορείς να κάνεις ενδεχομένως καλύτερα δρομολόγια , με καλύτερο μεταφορικό μέσο ή και καλύτερους συνεπιβάτες ...εντούτοις υπάρχει η αφετηρία και ο τερματισμός για όλους. Σαφώς και για τους παραμυθατζήδες.
Βεβαίως ο Έλλην ως άλλος Διγενής αψηφά τον θάνατο και είναι έτοιμος να τον συναντήσει στα μαρμαρένια αλώνια ...πόσο μάλλον κάτι θνητούς που δεν θα πάψουν να είναι τα γνωστά κορόϊδα πάνω στα οποία χτίζονται οι επιτυχίες.
Εντούτοις ισχύει και το γνωστό ότι :"όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο θεός γελάει". Πράγματι ...
Συνεχίζω μετά από την εξαντλητική αυτήν παρέκβαση ....
Τελικώς η αναζήτηση της αλήθειας , περισσότερων δεξιοτήτων ή και τέλος τέλος περίζηλων ακαδημαϊκών τίτλων τι είναι τελικά , αν όχι μια κατάσταση παραμυθιάσματος (που εν πολλοίς δεν έχει καμία σχέση με την συνειδητότητα). Πέρασα σχεδόν 3 εβδομάδες ψάχνοντας αυτό το μαγικό πράγμα που λέγεται ελεύθερο λογισμικό και ένιωσα ακριβώς όλο αυτό το διάστημα πόσο δούλος του  είχα γίνει.
Εν ολίγοις η επιχείρηση εγκατάστασης των Ubuntu , μέσα από τα Windows Vista κατέληξε σε φιάσκο. Με μια ενημέρωση λογισμικού από το Ιντερνέτ αρχικά καταστάφηκε το περίφημο αρχείο wubi  με αποτέλεσμα τα Ubuntu μην μπορούν να εκκινήσουν. Δοκίμασα πλέον να τα εγκαταστήσω κανονικά από το Live Cd , αφήνοντας τις διαμερίσεις του σκληρού δίσκου όπως ήταν ...Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορώ να εκκινήσω τα Windows. Στην προσπάθεια να τα ανακτήσω κατέστρεψα και το Grub (μια οθόνη εκκίνησης του πυρήνα  για linux όπου επιλέγεις το λογισμικό που θα μπουτάρεις). Έτσι βρέθηκαν εκτός λειτουργίας και τα δύο συστήματα. Χρειάστηκαν ώρες ψαξίματος και συνειδητοποίησης (ή απλής τελικά λογικής ότι 2 καρπούζια σε μια μασχάλη δεν χωρούν) , αφού πλέον τα Vista δεν ήταν ανακτήσιμα από τον σκληρό δίσκο (και ούτε απο το cd ανάκτησης) να περάσω σε μια full εγκατάσταση Ubuntu.
Μπορώ πάντα να ξαναβάλω βέβαια επάνω τα Vista (προσωπικά θα προτιμούσα τα ΧΡ) , αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Ίσως τελικά τελικά να με καλύπτουν απλώς τα Google OS , αφού δεν χρειάζομαι τον υπολογιστή για εξεζητημένες λειτουργίες.
Ελπίζω να είναι αυτό το τελευταίο πόστ που αφορά υπολογιστές και λειτουργικά συστήματα. Το επόμενο ελπίζω να είναι για μαγειρική , κηπουρική ή τσίπουρα ...Ίσως να γράψω έναν οδηγό πώς να κερδίζετε στο τάβλι....
Άλλωστε το μέλλον είναι σε πράγματα απλά ...όπως συμβουλές πώς να φροντίζετε έναν παπαγάλο (τι να τρώει , πώς να τον κάνετε να μιλήσει κλπ..). Πράγματι, ένας ινδός έγραψε ένα σχετικό βιβλίο και το ανάρτησε στο ίντερνετ με αποτέλεσμα να φτάσει να κερδίζει 700.000 δολάρια το μήνα. Και το καλύτερο είναι ότι ο άνθρωπος δεν ήξερε καν αγγλικά και είχε προσλάβει κάποιον να του κάνει την μετάφραση ...Αν αυτό δεν είναι η εκδίκηση του 3ου κόσμου , τότε δεν ξέρω κι εγώ τι είναι!!!!

Photo source: Flickr
Creator: whiskymac,
Διανομή: Creative Commons

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Περί του νοήματος της ζωής και άλλα νεφελώδη

Χάσαμε τον δρόμο αδέρφια....Κάποιοι σκέφτονται μια καλύτερη ευκαιρία για να τα κονομήσουν σε δύσκολους καιρούς ενώ άλλοι απλώς επιβιώνουν και ονειρεύονται καρβέλια. Ένα κοριτσάκι που του κάνω μαθήματα ελληνικών στο Skype μου έκανε ολόκληρη διάλεξη όταν της είπα ότι δεν έχω προσδοκίες από την ζωή ...Μου απάντησε με ύφος Φρόιντ και βάλε ότι πολλοί άνθρωποι δεν θεωρούν αυτονόητα κάν αυτά που εμείς έχουμε εξασφαλισμένα και γι΄αυτόν τον λόγο θα έπρεπε να είμαι πολύ ευχαριστημένος από την ζωή μου  αφού έχω ένα σπίτι για να μένω και μια δουλειά για να με συντηρεί.
Θυμήθηκα τότε ένα επεισόδιο σε ένα λιμάνι της Ρωσίας. Ήταν ένα βράδυ που το είχα ρίξει στην κραιπάλη παρέα με έναν ρώσο. Κάποια στιγμή πήγαμε στο Магнет  (έτσι λένε τα μεγάλα μπακάλικα)  να αγοράσουμε βότκα. Μπήκαμε μέσα στο μαγαζί και εκείνος διάλεξε σαν πιο ειδικός που ήταν. Εγώ αγόρασα και κάτι για φαγητό - ήταν κάτι πρόχειρα φτηνά φαγώσιμα με μπόλικο αλάτι σαν τα αποξηραμένα καλαμάρια - ενώ ο άλλος ήδη είχε βγεί στο δρόμο. Κάτσαμε απέναντι στο παρκάκι που ήταν γεμάτο από κόσμο (αφού κανένας δεν είχε χρήματα για μπαράκια και εστιατόρια)  και ενώ μου εξηγούσε ότι απαγορεύεται να πίνεις στον δρόμο και αν σε πιάσουν οι αστυνομικοί μπορεί να έχεις σοβαρά προβλήματα  με το νόμο ...πριν καλά καλά το καταλάβω είχε αδειάσει το μπουκάλι με την βότκα. Την κατέβαζε με κάτι μεγάλες χορταστικές γουλιές ....Ο ίδιος δούλευε φύλακας στο λιμάνι σε μια μεγάλη αποθήκη και μάλλον αυτό ήταν και το σπίτι του. Έμενε στο κουβούκλιο της εισόδου ....Εκεί καταλήξαμε τελικά με ένα μπουκάλι κρασί, ενώ προσπαθούσε να μου εξηγήσει γιατί τελικά δεν πήγαμε να βρούμε κάτι κορίτσια ...Φαινόταν να μην τον απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα. Το μόνο ήθελε ήταν να γίνει λάσπη από το αλκοόλ. Μπήκαμε στο κουβούκλιο και καθίσαμε ανάμεσα στα υποτυπώδη έπιπλα που είχε (ένα τραπέζι με κάτι βρώμικες καρέκλες και διάφορα χαρτόκουτα). Η ατμόσφαιρα θύμιζε λίγο από περιγραφή του Ντοστογιέφσκι...ένα μικρό κουτάβι βρέθηκε στα πόδια μας την ώρα που ο Ρομάν προσπαθούσε να ανοίξει το κρασί με ένα μαχαίρι.
Κάποια στιγμή η κατάσταση βρέθηκε εκτός ελέγχου, όταν εκείνος μέσα στην τύφλα του άρχισε να κάνει κάποια ακροβατικά με το μαχαίρι στα χέρια του...Τα χρειάστηκα. Με τρόπο του είπα ότι θέλω να φύγω, ενώ εκείνος επέμενε να κάτσω για να πιούμε. Τελικά του είπα ότι πάω για κατούρημα για να τον ξεφορτωθώ...Με ακολούθησε για να ανοίξει την μπάρα της εισόδου ενώ εγώ  τον στόλισα με κάτι ρώσικα μπινιλίκια που θυμόμουν για την περίσταση. Έφυγα μέσα σε βαθύ σκοτάδι περπατώντας ανάμεσα σε μια ατελείωτη ουρά από νταλίκες με τους γερανούς να στέκουν σαν απρόσωπα τέρατα απειλητικά πάνω απο τα κεφάλια μας.
Μια μέρα θα σας μάθω και σας πώς να βρίζετε στα ρώσικα. Αχρείαστα να είναι !!!

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Απλά για να κατοχυρώσω το username

Πρώτη μέρα απαγόρευσης του τσιγάρου στους δημόσιους χώρους ...και κάπου εκει χαζεύοντας στο openid σκέφτηκα να κατοχυρώσω την ταυτότητά μου. Είναι το δεύτερο μπλογκ μου ..υπήρχε και ένα για την φίλη μου αλλά πλέον το έχω διαγράψει και αυτό και εκείνη. Το παρόν φιλοδοξώ να είναι κάτι μεταξύ ημερολογίου και αυτοσχέδιων κειμένων. ...Ο χρόνος θα δείξει ...

Δημοφιλέστερες αναρτήσεις

google translate element

google analytics